Rebelse puber met vrijwilligerswerk in het hart

Dat de drieëntwintig jarige May als vrijwilliger aan de slag zou gaan bij de StijldansKlup in Apeldoorn berust op louter toeval. Als rebelse puber, met roze haar, gaten in haar jeans en heavy metal als favoriete muziekstijl, bepaalde ze haar eigen levensweg. Verliet het ouderlijk huis toen ze achttien jaar oud was en beproefde haar geluk bij verschillende opleidingen. Ze liep diverse stages, maar toen ze via haar zus in contact kwam met de Klup in Apeldoorn was het voor May direct duidelijk: daar wilde zij de volgende stage doen.

De betrokkenheid van de vrijwilligers, de fijne onderlinge sfeer en de gezelligheid spraken haar aan: “Veel beter dan op andere plekken, waar ik als goedkope arbeidskracht werd ingezet”. Omdat de aanvankelijk gekozen opleidingen haar niet brachten wat ze zocht, koos ze uiteindelijk voor het directe contact met de medemensen op leeftijd. Al twee jaar vindt zij nu haar arbeidsvreugde in de ouderenzorg en staat zij mensen met dementie bij. “Fantastisch werk, waarin ik niet een ambitieuze toekomst nastreef, maar wel mijn passie vind”.

De opleiding is inmiddels afgerond en de stages voorbij, maar de Klup is gebleven. Daar is ze vrijwilliger in een flexpool, waardoor ze het werk bij de StijldansKlup makkelijk kan inpassen in haar drukke leven. Er klinkt gelach als haar vaardigheid op het gebied van stijldansen ter sprake komt: “Geen dansvaardigheid, wel ritmegevoel. Lekker bewegen en plezier maken met de deelnemers en andere vrijwilligers. Kletsen, koffie of thee drinken en daarna verschillende stijlen uitproberen. De eerste deelnemers staan al een half uur voor aanvang te trappelen. Geweldig, maar ze gaan echt niet allemaal voor een gouden ster, hoor”, relativeert May ook haar eigen competenties. “Jongeren van mijn generatie willen iets goeds doen; het verschil maken. Ze weten echter niet altijd waar te beginnen. Dat is ook ingewikkeld, maar dit vrijwilligerswerk is voor mij zo’n begin.”

May woont nog steeds op zichzelf en heeft een lieve vriend. Haar roze haren hebben inmiddels weer de natuurlijke kleur. Zelfs de spijkerbroek is zonder gaten en alleen een afbeelding van Iron Maiden op haar pyjama verraad nog het Metal verleden. De waarden die ze van huis uit meekreeg en in de rebelse tijd even parkeerde, heeft ze weer opgepakt. Zo gaat zij vrolijk door het leven en heeft zij zelfs een vervolgopleiding in de planning voor het komende najaar. “Ik beoog geen masteropleiding te gaan doen, toch boek ik wel graag vooruitgang in mijn werk met ouderen. De baan als vrijwilliger bij de Klup zit in mijn hart, want ik denk niet dat ik beroepsmatig met deze doelgroep zou kunnen werken. Maar bij de Klup moet niks, is de sfeer ontspannen en is het altijd goed toeven. Dat maakt dit vrijwilligerswerk top.”